Calgary został nazwany po Calgary na wyspie Mull, Szkocja, Zjednoczone Królestwo. Z kolei nazwa ta pochodzi od związku kald i gart, podobnych słów staronordyckich, czyli "zimnych" i "ogrodów", które prawdopodobnie są używane, gdy są nazwane przez Wikingów, którzy zamieszkiwali Wewnętrzne Hebrydy. Alternatywnie, nazwą może być Gaelic Cala ghearraidh, czyli "plaża łąki (pastwiska)" lub Gaelic albo "czysta woda bieżna", albo "farma przybrzeżna".

Rdzenni mieszkańcy południowej Alberty określili obszar Calgary jako "łokieć" w odniesieniu do ostrego zakrętu dokonanego przez rzekę Bow i Elbow. W niektórych przypadkach obszar nazwano po trzcinach, które rosły wzdłuż brzegów rzeki, trzcinach, które były używane do modzenia łuków. W języku Blackfoot (Siksiká) obszar ten znany był jako Mohkínstsis akápiyoyis, co oznacza "zaelbow wiele domów", co odzwierciedla jego silną obecność osadników. Krótsza forma nazwy Blackfoot, Mohkínstsis, czyli "elbow", jest popularnym określeniem rdzennym dla regionu Calgary. W języku Nakoda (Stoney) obszar znany jest jako Wincheesh-pah lub Wenchi Ispase, oba oznaczają "elbow". W języku nehiyaw (Cree) obszar znany był jako Otôskwanihk (ᐅ ᑑ ᐢ ᕁ), co oznacza "dom przy łokciu" lub Otôskwunee oznaczający "łokieć". W języku Tsuut'ina (Sarcee) obszar ten jest znany jako Guts’ist’i (starsza ortografia, Kootsisáw), co oznacza "elbow". W języku niesławnym obszar ten nazywano Klincho-tinay-indihay, co oznacza "wiele koni", odnosząc się do Calgary Stampede i miejskiego dziedzictwa osadników.

Kilkakrotnie podejmowano próby przywrócenia autochtonicznych nazw Calgary. W odpowiedzi na pytania Komisji Prawdy i Pojednania lokalne instytucje pomaturalne przyjęły "oficjalne potwierdzenia" dotyczące rodzimego terytorium, posługując się nazwą "Blackfoot" miasta, Mohkínstsis. W 2017 r. Stoney Nakoda wysłał do rządu Alberty wniosek o zmianę nazwy Calgary na Wichispa Oyade oznaczającą "miasto elbow"; jednak to zostało zakwestionowane przez Piikani Blackfoot.

Wczesna historia

Obszar Calgary był zamieszkany przez osoby sprzed Clovis, których obecność została stwierdzona co najmniej 11.000 lat temu. Obszar ten jest zamieszkany przez Niitsitapi (Konfederację Blackfoot; Siksika, Kainai, Piikani), îyârhe Nakoda, Narody Tsuut'ina First Nations i Narody Métis, region 3. burmistrz Naheed Nenshi (A'paistootsiipsii); Iitiya) opisuje: "Zawsze byli tu ludzie. W czasach Biblii byli tu ludzie. Przez pokolenia, które nie liczą się, ludzie przybyli tu, na tę ziemię, ciągniętą przez wodę. Przyjeżdżają tu polować i łowić ryby. handlu; żyć; miłość; mieć wielkie zwycięstwa; smak gorzkiego rozczarowania; ale przede wszystkim zaangażować się w ten bardzo ludzki akt budowania wspólnoty."

W 1787 r. kartograf David Thompson spędził zimę z zespołem Peigana, obsadzonym wzdłuż rzeki Bow. Był przedsiębiorcą Hudson Bay Company i pierwszy raz zarejestrował Europejczyka, który odwiedził ten obszar. John Glenn był pierwszym udokumentowanym osadnikiem europejskim w rejonie Calgary w 1873 r.

W 1875 r. policja północno-zachodnia zmusiła Forta Calgary do działania policji w tym regionie.

W 1875 r. teren stał się posterunkiem północno-zachodniej Policji Górskiej (obecnie Królewskiej Kanadyjskiej Policji Górskiej lub RCMP). Oddział NWMP miał chronić zachodnie równiny przed amerykańskimi handlarzami whisky i chronić handel futrami. Pierwotnie nazywał się Fort Brisebois, po oficerze NWMP Éphrem-A. Brisebois, w 1876 r. pułkownik James Macleod zmienił nazwę na Fort Calgary.

Kiedy w 1883 r. dotarła do tego obszaru kolej kanadyjska Pacific Railway i zbudowano dworzec kolejowy, Calgary zaczęły przekształcać się w ważne centrum handlowe i rolne. Ponad sto lat później w 1996 r. do Calgary z Montrealu przeniosła się siedziba główna Kolei Kanadyjskich Pacyfiku. Calgary został oficjalnie założony jako miasto w 1884 r. i wybrał pierwszego burmistrza George'a Murdocha. W 1894 r. została ona włączona jako "Miasto Calgary" do ówczesnych terytoriów północno-zachodnich. Policja Calgary została utworzona w 1885 r. i przejęła lokalne obowiązki od NWMP.

Ogień Calgary z 1886 r. miał miejsce 7 listopada 1886 r. Czternaście budynków zostało zniszczonych ze stratami szacowanymi na 103 200 dolarów. Chociaż nikt nie zginął ani nie został ranny, urzędnicy miejscy opracowali ustawę wymagającą, aby wszystkie duże budynki w centrum miasta zostały zbudowane z piaskowca Paskapoo, aby zapobiec ponownemu wystąpieniu tego zjawiska.

Po przyjeździe kolei rząd Dominium rozpoczął dzierżawę pastwisk po minimalnych kosztach (do 100.000 akrów (400 km²) za jeden cent rocznie). W wyniku tej polityki w kraju peryferyjnym położonym niedaleko Calgary zostały utworzone duże operacje rankingowe. Już w centrum transportu i dystrybucji, Calgary szybko stała się centrum kanadyjskiej branży marketingu i pakowania bydła.

Pod koniec 19 wieku firma Hudson's Bay Company (HBC) rozszerzyła się do wnętrza i ustanowiła posty wzdłuż rzek, które później rozwinęły się w nowoczesne miasta Winnipeg, Calgary i Edmonton. W 1884 r. HBC założył sklep sprzedażowy w Calgary. HBC zbudował również pierwszy z wielkich "oryginalnych sześciu" domów towarowych w Calgary w 1913 r.; inni, którzy za nimi szli, to Edmonton, Vancouver, Victoria, Saskatoon i Winnipeg.

Nowoczesna historia (1900-obecna)

Zaokrągliłem bydło na pierwszy Calgary Stampede w 1912. Stampede jest jednym z największych na świecie.

Karta pocztowa 1st Street West, Calgary, data stempla pocztowego 8 maja 1913

W latach 1896-1914 osadnicy z całego świata wlali się do tego obszaru w odpowiedzi na ofertę wolnych gruntów "zagospodarowania przestrzennego". Rolnictwo i ranczowanie stały się kluczowymi elementami lokalnej gospodarki i pozostały do 21 wieku. Znany na całym świecie Calgary Stampede, który nadal odbywa się w lipcu, został zapoczątkowany przez czterech bogatych ranczerów jako mały pokaz rolniczy w 1912 r. Obecnie jest znany jako "największy pokaz na świeżym powietrzu".

Calgary doświadczył pierwszego boomu naftowego w Albercie, kiedy Calgary Petroleum Products Co znalazła ropę na południowy zachód od miasta w Turner Valley w 1914 r. Pierwsze komercyjne złoża naftowe w zachodniej Kanadzie ponownie wzrosły w 1924 i 1936 r., a przez II wojnę światową złoża naftowe w dolinie Turnera produkowały ponad 95 procent ropy w Kanadzie. W wyniku tego duże koncerny naftowe przeszukały inne miejsca w Albercie i w 1947 r. Imperial Oil odkryły nowe rezerwy w pobliżu Leduc, na południe od Edmonton. Ale Calgary był już centrum Alberta oil i nowe odkrycie spowodowało, że miasto znów się rozkwita. Gospodarka Calgary wzrosła, gdy ceny ropy wzrosły wraz z arabskim Embargo Ropy z 1973 roku. Populacja wzrosła o 272,000 w ciągu osiemnastu lat między 1971 r. (403,000) a 1989 r. (675,000) oraz o kolejne 345,000 w ciągu następnych osiemnastu lat (do 1 020 000 w 2007 r.). W tych latach boomu budowano drapacze chmur i stosunkowo nisko-wschodnie centrum szybko stało się gęste z wysokimi budynkami.

Gospodarka Calgary była tak ściśle powiązana z przemysłem naftowym, że boom miasta osiągnął szczytowy poziom ze średnią roczną ceną ropy w 1981 r. Późniejsze spadki cen ropy naftowej zostały wymienione przez przemysł jako powody załamania się przemysłu naftowego, a w konsekwencji ogólnej gospodarki Calgary. Niskie ceny ropy naftowej uniemożliwiły pełne ożywienie do lat 1990.

Począwszy od lat 1970., liczba mieszkańców Calgary znacznie wzrosła, przy czym wiele wysokich wzrostów skonstruowano tak, aby uwzględnić wzrost.

Ponieważ sektor energetyczny zatrudnia ogromną liczbę Węgrów, spadek koniunktury z początku lat 1980. był znaczący, a stopa bezrobocia wzrosła. Jednak pod koniec dekady gospodarka uległa ożywieniu. Calgary szybko zdał sobie sprawę, że nie może sobie pozwolić na tak duży nacisk na ropę i gaz, a miasto od tego czasu stało się znacznie bardziej zróżnicowane, zarówno pod względem gospodarczym, jak i kulturowym. Okres tej recesji oznaczał przejście Calgary ze średniej wielkości i stosunkowo nieopisanego miasta preriowego na kwitnące kanadyjskie centrum pracy. Przejście to zakończyło się pierwszym w Kanadzie zimowym Igrzyska Olimpijskie w 1988 roku. Sukces tych igrzysk zasadniczo stawia miasto na arenie światowej.

Po części dzięki eskalacji cen ropy naftowej gospodarka Calgary i Alberta rozwijała się do końca 2009 r., a region, w którym mieszka blisko 1,1 miliona osób, był domem najszybciej rozwijającej się gospodarki w tym kraju. Chociaż przemysł naftowy i gazowy stanowi ważną część gospodarki, miasto zainwestowało wiele w inne obszary, takie jak turystyka i produkcja zaawansowanych technologii. Ponad 3,1 miliona osób odwiedza miasto corocznie na wiele festiwali i atrakcji, zwłaszcza Calgary Stampede. Pobliskie miasta górskie Banff, Lake Louise i Canmore stają się również coraz bardziej popularne wśród turystów i w konsekwencji wprowadzają ludzi do Calgary. Do innych nowoczesnych gałęzi przemysłu należą: produkcja lekka, high-tech, film, handel elektroniczny, transport i usługi.

Powszechne powodzie w południowej Albercie, w tym na rzekach Bow i Elbow, zmusiły do ewakuacji ponad 75 000 mieszkańców miasta 21 czerwca 2013 r. i opuściły duże obszary miasta, w tym centrum miasta, bez władzy.

Widok satelitarny Calgary

Calgary znajduje się w strefie przejściowej między podnóża Canadian Rockies a kanadyjskimi Prairies. Miasto leży u podnóża regionu przyrodniczego Parkland i regionu przyrodniczego Grasslands. W centrum Calgary jest około 1 042,4 m (3 420 stóp) nad poziomem morza, a lotnisko 1,076 m (3,531 stóp). W 2011 r. miasto zajmowało powierzchnię 825,29 km² (318,65 m kw.).

Dwa rzeki biegną przez miasto i dwa potoki. Rzeka Bow jest większa i płynie z zachodu na południe. Rzeka Elbow płynie na północ od południa, aż zbiega się z rzeką Bow na zabytkowym terenie Fort Calgary w pobliżu centrum miasta. Nose Creek przepływa do Calgary z północnego zachodu, a następnie na południe, aby dołączyć do rzeki Bow kilka kilometrów na wschód od zbiegu Elbow-Bow. Fish Creek płynie do Calgary z południowego zachodu i zbiega się z rzeką Bow koło McKenzie Towne.

Miasto Calgary, 848 km² (327 m kw.) w rozmiarze, składa się z miasta wewnętrznego otoczonego przez społeczności podmiejskie o różnej gęstości. Miasto jest natychmiast otoczone przez dwa gminy - powiat gminny Foothills nr 31 na południe i hrabstwo Rocky View na północ, zachód i wschód. Zbliżone społeczności miejskie poza miastem w regionie miejskim Calgary obejmują: miasto Airdrie na północ; miasto Chestermere, miasto Strathmore i Hamlet Langdon na wschód; miasta Okotoks i High River na południe; i miasto Cochrane na północny zachód. Liczne podrejony wiejskie znajdują się w dolinie Elbow, Springbank i Bearspaw na zachód i północny zachód. Indyjski Rezerwat Narodowy Tsuu T'ina nr 145 graniczy z Calgary na południowy zachód.

Przez lata miasto dokonało wielu aneksji gruntów, aby ułatwić wzrost. W ostatnim zaanektowaniu terenów z hrabstwa Rocky View, zakończonym w lipcu 2007 r., miasto zaanektowało Shepard, dawną wioskę, i umieściło swoje granice w pobliżu Hamletu Balzac i miasta Chestermere, bardzo blisko miasta Airdrie.

Widok na centrum Calgary

Flora i fauna

W Calgary i wokół Calgary występuje wiele gatunków roślin i zwierząt. Góra Skalista Douglas-fir (Pseudotsuga menziesii odm. glauca) zbliża się do wschodniej granicy jej zasięgu w Calgary. Innym czynnikiem rozpowszechnienia na obszarze Calgary jest świerk biały (Picea glauca). Do godnych uwagi zwierząt, które można znaleźć w Calgary i wokół nich należą: jelenie, kojot, łoś, nietoperz, królik, norka, łasica, czarny niedźwiedź, szop, skunk i cougar.

Dzielnice

Rozwijająca się społeczność Wsi Wschodniej w pobliżu wyspy St. Patrick's Island, na wschód od centrum miasta.

Społeczność Calgary's Eau Claire, w sąsiedztwie centrum i parku wyspy Prince's

Region śródmieścia miasta składa się z pięciu dzielnic: Eau Claire (w tym dzielnica festiwalowa), centrum West End, centrum handlowe, Chinatown i centrum East Village (również część dzielnicy rzeki). Sam rdzeń handlowy jest podzielony na kilka okręgów, w tym Stephen Avenue Retail Core, the Entertainment District, the Arts District i the Government District. Odległość od centrum i na południe od 9. alei to najgęstsza dzielnica Calgary, Beltline. Obszar ten obejmuje szereg społeczności, takich jak Connaught, Victoria Crossing i część dzielnicy rzeki. Beltline skupia się na głównych inicjatywach w zakresie planowania i odmłodzenia, podejmowanych przez władze gminy, w celu zwiększenia gęstości i utrzymania centrum Calgary.

Sąsiadujące z centrum miasta lub bezpośrednio promieniujące z niego to pierwsze wspólnoty miejskie. Należą do nich: Crescent Heights, Hounsfield Heights/Briar Hill, Hillhurst/Sunnyside (w tym Kensington BRZ), Bridgeland, Renfrew, Mount Royal, Scarboro, Sunalta, Mission, Ramsay i Inglewood oraz Albert Park/Radisson Heights bezpośrednio na wschodzie. Śródmieście z kolei otoczone są stosunkowo gęstymi i ugruntowanymi osiedlami, takimi jak Rosedale i Mount Pleasant na północy; Bowness, Parkdale, Shaganappi i Glendale na zachód; Park Hill, South Calgary (w tym Marda Loop), Bankview, Altadore i Killarney na południe; i Forest Lawn/International Avenue na wschód. Leżąc poza nimi, zwykle oddzielając się od siebie autostradami, są to społeczności podmiejskie, w tym Evergreen, Somerset, Auburn Bay, Country Hills, Sundance, Chaparral, Riverbend i McKenzie Towne. W sumie w granicach miasta jest ponad 180 odrębnych dzielnic.

Kilka dzielnic Calgary było początkowo oddzielnymi gminami, które były załączone przez miasto w miarę jego rozwoju. Należą do nich Bowness, Montgomery i Forest Lawn.

Klimat

Calgary doświadcza wilgotnego klimatu kontynentalnego (klasyfikacja klimatu Köppena Dwb) we wschodnich częściach miasta i klimatu subarktycznego (klasyfikacja klimatu Köppena Dwc) w zachodnich częściach miasta z powodu wzrostu wysokości. Miasto ma ciepłe lata i zimne, suche zimy. Wpada do Strefy Hardiness 4a Roślin. Według danych Environment Canada, średnia dzienna temperatura w Calgary wynosi od 16.5 °C (61.7 °F) w lipcu do -6.8 °C (19.8 °F) w grudniu.

Łyżwiarstwo na lodzie w zamarzniętym strumieniu w Bowness Park. Zimy w Calgary są zimne i suche, a temperatury spadają poniżej -20 °C (-4 °F).

Zimy są zimne, a temperatura powietrza może spaść do lub poniżej -20 °C (-4 °F) średnio 22 dni w roku i -30 °C (-22 °F) średnio 3.7 dni w roku i często są one rozbijane przez ciepłe, suche wiatry Chinook, które uderzają w Albertę w górach. Wiatry te mogą podnieść temperaturę zimową o 20 °C (36 °F), a nawet o 30 °C (54 °F) w ciągu zaledwie kilku godzin i mogą trwać kilka dni. Również bliskość Calgary do Gór Skalistych wpływa na średnią temperaturę zimową z mieszaniną ubytków i wzniesień, co powoduje, że miasto w Prowincjach Prairie przeżywa łagodną zimę. Na temperatury wpływa również czynnik chłodzenia wiatrem; Średnia prędkość wiatru Calgary wynosi 14,2 km/h (8,8 km/h), co jest jedną z największych w kanadyjskich miastach.

W lecie temperatury w ciągu dnia wahają się od 10 do 25 °C (50 do 77 °F), a czasami przekraczają 30 °C (86 °F), średnio 5,1 dnia w każdej chwili w czerwcu, lipcu i sierpniu, a czasami nawet we wrześniu lub w maju, a w okresie zimowym spada poniżej lub w temperaturze -30 °C (-22 °F) 3,7 dnia w roku. Ze względu na wysoką wysokość i suchość Calgary, letnie wieczory zwykle stygną, przy czym średnie miesięczne niskie temperatury w miesiącach letnich wynoszą poniżej 10 °C (50 °F).

Calgary ma najsłoneczniejsze dni w ciągu roku w 100 największych miastach Kanady, z nieco ponad 332 dniami słońca; ma średnio 2 396 godzin nasłonecznienia rocznie, przy średniej wilgotności względnej 55% w zimie i 45% w lecie (15:00 MST).

Międzynarodowy Port Lotniczy Calgary w północno-wschodniej części miasta otrzymuje średnio 418,8 mm (16,49 cala) opadów rocznie, przy czym 326,4 mm (12,85 cala) opadów występuje w postaci deszczu, a 128,8 cm (50,7 cala) w postaci śniegu. Najwięcej opadów występuje w czerwcu, a najwięcej śniegu w marcu. Calgary również nagrywał śnieg każdego miesiąca roku. Ostatni śnieg padał w lipcu 15 lipca 1999 roku.

Burze mogą być częste i czasami ciężkie, przy czym większość z nich występuje w miesiącach letnich. Calgary leży w Albercie i co kilka lat jest podatny na niszczenie burz gradu. Burza gradowa, która nawiedziła Calgary 7 września 1991 r., była jedną z najbardziej niszczących klęsk żywiołowych w historii Kanady, gdzie szkody wyniosły ponad 400 milionów dolarów. W większości przypadków tornada na zachód od suchej linii występują rzadko.

Najwyższa temperatura, jaką kiedykolwiek zarejestrowano w Calgary, wynosiła 36.7 °C (98.1 °F) 10 sierpnia 2018 r. Najzimniejsza zarejestrowana temperatura wynosiła -45.0 °C (-49.0 °F) 4 lutego 1893 r.

Ludność miasta Calgary według spisu miejskiego z 2019 r. wynosi 1 285 711, co stanowi zmianę 1,4% z 2018 populacji 1 267 344 mieszkańców.

W 2016 r. w spisie ludności przeprowadzonym przez Statistics Canada, miasto Calgary zarejestrowało 1.239.220 mieszkańców w 466.725 z 489.650 prywatnych mieszkań, co stanowi zmianę liczby 13% z 2011 populacji 1 096 833. O powierzchni 825,56 km² (318,75 m kw.) gęstość zaludnienia wynosi 1,501,1/km² (3,887,7/sq mi) w 2016 r. W latach 2011-2016 Calgary zajął pierwsze miejsce wśród trzech miast w Kanadzie, w których ich populacja wzrosła o ponad 100 000 osób. W tym czasie Calgary odnotował wzrost populacji o 142.387 osób, następnie Edmonton - 120.345 osób i Toronto - 116.511 osób.

W Spis z 2011 r. ludność miasta Calgary wynosiła 1.096.833 mieszkańców w 423.417 z 445.848 mieszkań ogółem, co stanowi zmianę o 10,9% w porównaniu z 2006 dostosowanymi populacjami 988.812. O powierzchni 825,29 km² (318,65 m kw.) gęstość zaludnienia wynosi 1,329,0/km² (3,442,2/sq mi) w 2011 r. Według kanadyjskiego spisu statystycznego z 2011 r. osoby w wieku 14 lat i poniżej 17,9% populacji stanowiły osoby w wieku 65 lat i starsze, a 9,95%. Mediana wieku wynosiła 36,4 lat. W 2011 r. płeć w mieście wynosiła 49,9% mężczyzn i 50,1% kobiet.

Obszar metropolitalny Calgary spisu ludności (CMA) jest czwartym co do wielkości CMA w Kanadzie i największym w Albercie. Populacja w 2016 r. wynosiła 1.392.609 ludności w porównaniu z 2011 populacji 1.214.839. Pięcioletnia zmiana populacji o 14,6 procent była najwyższa wśród wszystkich CMA w Kanadzie w latach 2011-2016. O powierzchni 5 107,5 km² (1 972 m kw.) CMA Calgary ma gęstość zaludnienia równą 272,7/km² (706,2/sq mi) w 2016 r. Statystyki Najnowsze szacunki Kanady dotyczące populacji Calgary CMA z 1 lipca 2017 roku wynoszą 1 488 841.

W 2015 r. liczba ludności w ciągu godziny dojeżdżającej do miasta wynosi 1 511 755.

W wyniku dużej liczby korporacji oraz obecności sektora energetycznego w Albercie, Calgary ma średni dochód rodzinny w wysokości 104 530 USD.

Chrześcijanie stanowią 54,9% ludności, podczas gdy 32,3% nie ma przynależności religijnej. Innymi religiami w mieście są muzułmanie (5,2%), sikhowie (2,6%) i buddyści (2,1%).

Etniczność

Według spisu ludności z 2016 r. 59,5% ludności Calgary pochodziło z Europy, 4% z dziedzictwa aborygeńskiego, a 36,2% ludności należało do widocznej mniejszości (tj. grupy niebiałej, nieoryginalnej). Wśród osób pochodzenia europejskiego najczęściej zgłaszanymi pochodzeniami etnicznymi były Brytyjczycy, Niemcy, Irlandczycy, Francuzi i Ukraińcy. Wśród widocznych mniejszości najliczniejszą grupę stanowią Azjaci Południowi (głównie z Indii) (9,5%), a następnie Chińczycy (6,8%) i Filipińczycy (5,5%). 5,4% pochodziło z Afryki lub Karaibów, 3,5% z Azji Zachodniej lub Bliskiego Wschodu, podczas gdy 2,6% ludności pochodziło z Ameryki Łacińskiej. Spośród największych miast kanadyjskich, Calgary plasowały się na czwartym miejscu wśród widocznych mniejszości, za Toronto, Vancouver i Winnipeg. 20,7% populacji określanej jako "kanadyjczycy" pochodzenia etnicznego.

Calgary jest uznawany za lidera w kanadyjskim przemyśle naftowym i gazowym, a jego gospodarka rozwijała się znacznie szybciej niż cała kanadyjska gospodarka (odpowiednio 43% i 25%) w okresie dziesięciu lat od 1999 do 2009. Wysokie dochody osobiste i rodzinne, niskie bezrobocie i wysoki PKB per capita odniosły korzyści ze wzrostu sprzedaży i cen w wyniku boomu surowcowego oraz rosnącej dywersyfikacji gospodarczej.

Calgary korzysta ze stosunkowo silnego rynku pracy w Albercie, który jest częścią korytarza Calgary-Edmonton, jednego z najszybciej rozwijających się regionów tego kraju. Jest to siedziba główna wielu dużych przedsiębiorstw powiązanych z ropą i gazem, a wokół nich rozwinęło się wiele przedsiębiorstw świadczących usługi finansowe. Małe przedsiębiorstwa i poziom samozatrudnienia również należą do najwyższych w Kanadzie. Calgary jest centrum dystrybucji i transportu o wysokiej sprzedaży detalicznej.

Gospodarka Calgary jest w coraz mniejszym stopniu zdominowana przez przemysł naftowo-gazowy, choć nadal jest jednym największym płatnikiem PKB miasta. W 2006 roku realny PKB Calgary (w stałych 1997 dolarach) wyniósł 52,386 mld USD, z czego 12% stanowiły złoża ropy, gazu i górnictwa. Większe przedsiębiorstwa naftowe i gazowe to BP Canada, Canadian Natural Resources Limited, Cenovus Energy, Encana, Imperial Oil, Suncor Energy, Shell Canada, Husky Energy, TransCanada i Nexen, dzięki czemu miasto jest domem dla 87% kanadyjskich producentów ropy naftowej i gazu ziemnego oraz 66% producentów węgla.

Od listopada 2016 r. siła robocza w mieście wynosiła 901 700 osób (74,6% wskaźnik uczestnictwa) i 10,3% wskaźnik bezrobocia.

W 2013 r. cztery największe branże Calgary według liczby pracowników to "Handel" (zatrudniający 112 800 pracowników), "Usługi zawodowe, naukowe i techniczne" (100 800 pracowników), "Opieka zdrowotna i pomoc społeczna" (89 200 pracowników) oraz "Budownictwo" (81 500 pracowników).

W 2006 r. trzema czołowymi pracodawcami z sektora prywatnego w Calgary byli Shaw Communications (7 500 pracowników), Nova Chemicals (4 945) i Telus (4 517). Najważniejszymi dziesięcioma przedsiębiorstwami były: Mark's Work Wearhouse, Calgary Co-op, Nexen, Canadian Pacific Railway, CNRL, Shell Canada i Dow Chemical Canada. Najważniejszymi pracodawcami sektora publicznego w 2006 r. były Calgary Zone of the Alberta Health Services (22,000), City of Calgary (12,296) oraz Calgary Board of Education (8,000). Pracodawcami sektora publicznego, którzy wyłonili piątkę najlepszych, były Uniwersytet w Calgary oraz Wydział Odzieży Katolickiej w Calgary.

W Kanadzie Calgary zajmuje drugie miejsce pod względem koncentracji centrali w Kanadzie (za Toronto), najwięcej centrali na mieszkańca oraz najwyższy dochód z centrali na mieszkańca. Wśród dużych pracodawców z siedzibą Calgary są Kanada Safeway Limited, Westfair Foods Ltd, Suncor Energy, Agrium, Flint Energy Services Ltd., Shaw Communications i Canadian Pacific Railway. CPR przeniosła swoją siedzibę z Montrealu w 1996 r., a Imperial Oil przeniósł się z Toronto w 2005 r. Nowa 58-piętrowa siedziba Encany, Bow, stała się najwyższym budynkiem w Kanadzie poza Toronto. W 2001 r. miasto stało się główną siedzibą TSX Venture Exchange.

WestJet ma siedzibę w pobliżu międzynarodowego lotniska Calgary, a Enerjet ma swoją siedzibę na terenie lotniska. Przed ich rozwiązaniem przedsiębiorstwo Canadian Airlines i spółka zależna Air Canada Zip miały również siedzibę w pobliżu portu lotniczego w mieście. Mimo że jego główna siedziba mieści się obecnie w mieście Yellowknife w Kanadzie Północnej, zakupionym od Canadian Airlines we wrześniu 1998 r., nadal utrzymuje biura obsługi i czarterów w Calgary.

Według raportu Alexiego Olcheskiego z Avison Young opublikowanego w sierpniu 2015 r., w drugim kwartale 2015 r. liczba wakatów wzrosła do 11,5 procent, z 8,3 procent w 2014 r. Pomieszczenia biurowe firm naftowych i gazowych w śródmieściu Calgary podnajmują 40 procent wszystkich wolnych miejsc pracy. H&R Real Estate Investment Trust, który jest właścicielem 58-piętrowego, 158,000-metrowego Bow Tower, twierdzi, że budynek został w pełni wynajęty. Dzierżawcy, tacy jak Suncor, "pozwalali pracownikom i wykonawcom wyjść w odpowiedzi na spowolnienie".

Calgary został wyznaczony jako jedna z stolic kultury Kanady w 2012 r. Podczas gdy wielu Węgrów nadal mieszka na przedmieściach miasta, bardziej popularne stały się dzielnice centralne, takie jak 17 Avenue, Kensington, Inglewood, Forest Lawn, Marda Loop i Mission District, a gęstość zaludnienia na tych obszarach wzrosła.

Biblioteki

Biblioteka Centralna Calgary zdobyła liczne międzynarodowe nagrody w dziedzinie architektury i urbanistyki

Biblioteka Publiczna Calgary jest miejską siecią bibliotek publicznych, w której 21 oddziałów zajmuje się pożyczaniem książek, e-książek, płyt CD, DVD, filmów Blu-ray, książek audio i nie tylko. Biblioteka jest drugim co do wielkości w Kanadzie i szóstym co do wielkości systemem biblioteki miejskiej w Ameryce Północnej. Nowa sztandarowa gałąź, 22,000-metrowa (240,000 m kw.) Biblioteka Centralna Calgary w centrum East Village, otwarta 1 listopada 2018 r.

Obiekty sztuki

Calgary jest miejscem Południowego Audytorium im. Alberty Jubilee, gdzie zajmuje się sztuką, kulturą i społecznością. Audytorium jest jednym z dwóch "bliźniaczych" obiektów w prowincji, a drugim jest Północna Audytorium Jubilee Alberta w Edmonton, z których każdy jest lokalnie znany jako "Jube". W 1957 r. otwarto 2.538-osobową salę widowni, która jest gospodarzem setek muzycznych, teatralnych, scenicznych i lokalnych produkcji Broadwayu. Calgary Jube jest rezydentem Alberta Ballet Company, Calgary Opera, oraz dorocznych uroczystości z okazji Dnia Pamięci Obywatelskiej. Obydwa audytorie działają 365 dni w roku i są prowadzone przez rząd prowincji. Obydwaj otrzymali poważne renowacje w ramach stulecia prowincji w 2005 r.

Arts Commons to wielotorowe centrum sztuki w centrum Calgary.

Miasto jest również domem dla wielu miejsc widowiskowych, takich jak Arts Commons, które są kompleksem sztuk widowiskowych o powierzchni 400 000 metrów kwadratowych, w którym znajduje się sala koncertowa Jack Singer, teatr Martha Cohen, teatr Max Bell, teatr Big Secret Theater i teatr motelowy, teatr Pumphouse, w którym znajdują się teatry Victor Mitchell i Joyce Doolittle GRAND, Sala Koncertowa Bella, Teatr Wright, Teatr Vertigo, Teatr Zachodni Stage, Teatr Lunchbox i kilka innych mniejszych miejsc.

Artyści

Wśród głównych firm w Calgary jest One Yellow Rabbit, który dzieli budynek Arts Commons z Orkiestrą Filharmonii Calgary oraz Theater Calgary, Alberta Theater Projects and Theater Junction GRAND, która jest domem kultury poświęconym współczesnym sztukom na żywo. Calgary był również miejscem narodzin gier teatralnych znanych jako Theatresports.

Co trzy lata Calgary organizuje Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny Honens (wcześniej znany jako Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Esther Honens). Finaliści konkursu prowadzą koncert pianistyczny z Orkiestrą Filharmonii Calgary; laureat otrzymuje nagrodę pieniężną (obecnie 100 000,00 USD CDN, największą nagrodę pieniężną w konkursie na fortepian) oraz trzyletni program rozwoju kariery. Honens jest integralną częścią klasycznej sceny muzycznej w Calgary.

Artyści wizualni i koncepcyjni, jak kolektywny Kongres Zjednoczony, są aktywni w mieście. W centrum wzdłuż Stephen Avenue znajduje się wiele galerii sztuki; okręgu projektowego SoDo (na południe od centrum miasta); korytarz Avenue 17; sąsiedztwo Inglewood, w tym Fundacja Eskera. W systemie +15 w śródmieściu Calgary istnieją również różne instalacje artystyczne.

Wiele pasm marszowych znajduje się w Calgary. Należą do nich: zespół Calgary Round-Up, zespół Calgary Stetson Show Band, biskup Grandin Marching Ghosts oraz sześciokrotne mistrzowie World Association for Marching Show Bands, zespół Calgary Stampede Showband, a także zespoły wojskowe, w tym zespół HMCS Tecumseh, zespół King's Own Calgary Regiment Band, oraz pipes i Drums Calgary Highlanders. W mieście jest wiele innych cywilnych zespołów rurowych, zwłaszcza policyjny zespół policji Calgary.

Ballet Alberta jest trzecią co do wielkości firmą taneczną w Kanadzie. Pod kierunkiem artystycznym Jeana Grand-Maître, balet Alberta znajduje się w czołówce zarówno w kraju, jak i na arenie międzynarodowej. Jean Grand-Maître stał się znany ze swojej udanej serii portretów współpracy z pop-artystami, takimi jak Joni Mitchell, Elton John i Sarah McLachlan. Ballet Alberta znajduje się w Centrum Nat Christie. Wśród innych koncernów tanecznych znajdują się Springboard Performance, organizujący doroczny Festiwal Sztuk Płynnych, Decydująco Jazz Danceworks, który we współpracy z Fundacją Kahanoff w 2016 r. otworzył swój nowy obiekt o wartości 25 milionów dolarów, a także wiele innych, w tym europejskie zespoły tańca ludowego, firmy taneczne oparte na Afro oraz diasporyczne koncerty taneczne. Calgary jest również domem dla społeczności muzycznej chóralnej, w tym wielu amatorów, społeczności i półprofesjonalistów. Niektóre z nich to m.in. chóry królewskie Góry z Konserwatorium Uniwersytetu Królewskiego w Mount, chór chłopców Calgary, chór dziewcząt Calgary, piosenkarki młodzieżowe Calgary, chór dziecięcy Cantaré, Towarzystwo Muzyczne Luminous Voices, chór kameralny Spiritus oraz grupa pop-choral Revv52.

Calgary jest również domem dla kilku instytucji pomaturalnych, które udzielają kredytów lub nie udzielają kredytów w dziedzinie sztuki, w tym Uniwersytetu w Albercie (wcześniej Alberta College of Art and Design), Szkoły Sztuki Kreatywnej i Wykonawczej Uniwersytetu w Calgary, Konserwatorium Uniwersytetu Królewskiego w Mount oraz Uniwersytetu w Ambrose.

Festiwale

Calgary Stampede przyciąga rocznie ponad milion gości, podwajając liczbę mieszkańców miasta w czasie wydarzenia.

Calgary organizuje co roku od 1988 r. imprezę dumy LGBT+

Calgary organizuje wiele dorocznych festiwali i imprez. Obejmują one Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Calgary, Festiwal Muzyczny w Calgary, Festiwal Sztuki Satelitarnej w Calgary (dawniej Kiwanis Music Festival), Festiwal Komediowy w Funny Fest Calgary, Festiwal Muzyki Sled Island, Beakerhead, Festiwal Muzyki Folk Calgary, Festiwal Grecki, Carifest, Wordfest, Festiwal Lilac st, Otafest, Calgary Comic and Entertainment Expo, FallCon, Calgary Fringe Festival, Summerstock, Expo Latino, Calgary Pride, Calgary International Spoken Word Festival oraz wiele innych festiwali kulturalnych i etnicznych. Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Calgary organizowany jest również raz w roku, a także Międzynarodowy Festiwal Animowanych Przedmiotów.

Najbardziej znanym wydarzeniem Calgary jest Calgary Stampede, który ma miejsce każdego lipca, z wyjątkiem roku 2020, od 1912 r. Jest to jeden z największych festiwali w Kanadzie, z 2005 udziałem 1 242 928 osób na 10-dniowym rodeo i wystawie.

Muzea

Kilka muzeów znajduje się w mieście. Muzeum Glenbow jest największym w zachodniej Kanadzie i obejmuje galerię sztuki i galerię First Nations. Inne główne muzea to Chińskie Centrum Kultury (na wysokości 6500 m² (7000 m kw.), największe autonomiczne centrum kultury w Kanadzie, Kanadyjska Sports Hall of Fame (w Kanadyjskim Parku Olimpijskim), Muzea Wojskowe, Narodowe Centrum Muzyczne i Hangar Flight Museum.

Film i telewizja

W Calgary i okolicy kręcono wiele filmów. Wśród nagłaśnianych filmów w mieście i wokół niego znajdują się: Zabójstwo Jesse'ego Jamesa, Góra Brokeback, tańce z wilkami, doktor Zhivago, poczęcie, legendy upadku, nieprzebaczone i zemsta. Paul Rudd prowadził Ghostbusters: Życie późne zostało sfilmowane w centrum Calgary i Inglewood w 2019 roku. Programy telewizyjne obejmują: Fargo (serial telewizyjny), Black Summer (serial telewizyjny), Wynonna Earp (serial telewizyjny) i Wild Roses (serial telewizyjny).

Media

Calgary Herald i Calgary Sun są głównymi gazetami w Calgary. Globalne, miejskie, CTV i CBC mają lokalne studia w mieście.

Stephen Avenue, będący połączeniem butików, wysokiej klasy detalistów i restauracji, jest głównym centrum handlowym dla pieszych i atrakcją turystyczną w Calgary.

Pomimo, że wieża Calgary nie jest już najwyższym budynkiem w mieście, pozostaje widoczną atrakcją i symbolem kultury Calgary.

W centrum znajduje się eklektyczna mieszanka restauracji i barów, obiektów kulturalnych, placów publicznych (w tym Olympic Plaza) i zakupów. Do godnych uwagi obszarów handlowych należą: Centre handlowe typu Core (wcześniej Calgary Eaton Center/TD Square), Stephen Avenue i Eau Claire Market. Do atrakcji turystycznych w śródmieściu należą: Zoo Calgary, Telus Spark, Centrum Kongresowe Telus, dystrykt Chinatown, Muzeum Glenbow, Wieża Calgary, Galeria Sztuki Calgary (AGC), Muzea Wojskowe i Gminy Sztuki. Ogrody Dewonu, o powierzchni 1,0 hektara (2,5 hektara), są jednym z największych miejskich ogrodów wewnętrznych na świecie i znajdują się na 4. piętrze centrum handlowego "Core Shopping Center" (ponad zakupami). W centrum miasta znajduje się również Park Wyspy Księcia, miejski park położony na północ od dzielnicy Eau Claire. Bezpośrednio na południe od centrum jest Midtown i Beltline. W centrum dzielnicy znajduje się popularna Avenue 17, znana z wielu barów i klubów nocnych, restauracji i sklepów. Podczas Pucharu Stanley'a Calgary Flames w 2004 r., 17 Avenue było uczęszczane przez ponad 50 000 fanów i kibiców w każdej nocy. Koncentracja fanów z czerwoną koszulką doprowadziła do występu na ulicy, "Red Mile". Dostęp do centrum jest łatwy dzięki systemowi tranzytowemu CTrain light rail (LRT) w mieście.

Do atrakcji po zachodniej stronie miasta należy historyczna wioska Parku Dziedzictwa, przedstawiająca życie w Albercie sprzed 1914 roku i wyposażona w zabytkowe pojazdy, takie jak pociąg parowy, parowy wiosłowe i elektryczny tramwaj. Sama wioska składa się z mieszaniny repliki budynków i zabytkowych struktur przeniesionych z południowej Alberty. Na zachód od granic miasta znajduje się Calaway Park, największy w zachodniej Kanadzie park rozrywki dla rodzin, a na północ od parku na trasie Trans Canada Highway to lotnisko Springbank/Calgary, gdzie Wings over Springbank Airshow odbywa się co 18 i 19 lipca. Do innych głównych atrakcji miejskich należą Kanadyjski Park Olimpijski, w którym znajduje się Kanadyjska Sports Hall of Fame oraz Wioski. Oprócz wielu obszarów handlowych w centrum miasta, w mieście znajduje się wiele dużych kompleksów zakupów podmiejskich. Wśród największych są Chinook Centre i Southcentre Mall na południu, Westhills and Signal Hill na południowym zachodzie, South Trail Crossing i Deerfoot Meadows na południowym wschodzie, Market Mall na północnym zachodzie, Sunridge Mall na północnym wschodzie oraz nowo wybudowane CrossIron Mills i New Horizon Mall na północ od południowych granic miasta Calgary, oraz Miasta Airdrie. Most Pokojowy to ikoniczny most i ikoniczny symbol miasta biegnącego nad rzeką Bow między Sunnyside a Eau Claire w pobliżu śródmieścia Calgary.

Skyline

Cztery najwyższe budynki Calgary znajdują się na wschodnim końcu śródmieścia.

W śródmieściu Calgary panuje wybitna i rozpoznawalna linia skyline, w skład której wchodzą: Brookfield Place, The Bow, TELUS Sky, Suncor Energy Center, Eighth Avenue Place i Calgary Tower. Rozciąga się około 16 przecznic od wschodu do zachodu i jest widoczna dla wielu otaczających je społeczności podmiejskich. Wieże biurowe są skoncentrowane głównie na wschodnim końcu centrum miasta, a wiele wież mieszkalnych i wież mieszanych znajduje się na zachodnim końcu centrum miasta i w Beltline, na południe od centrum miasta.

W centrum Calgary jest 14 wież, które są co najmniej 150 metrów (około 40 pięter) lub wyższe. Spód miasta szybko się rozwija. Od marca 2019 r. w budowie jest 10 drapaczy chmur na wysokości 100 metrów (328 stóp), a kolejne 34 drapaczy chmur na wysokości 100 metrów (328 stóp) są zatwierdzone lub proponowane, a kolejne 56 wieże na wysokości 35 metrów (115 stóp) są w budowie lub są dopuszczone do budowy. Najwyższym wieżowcem Calgary jest 247-metrowy (810 stóp) Brookfield Place. Po drugie, Łuk stoi na wysokości 236 m (774 stóp) z 60 piętrami, a 222 m (728 stóp) TELUS Sky jest trzecim najwyższym. Bankers Hall Towers w centrum jest najwyższą podwójną wieżą w Kanadzie.

Pola trawiaste Nose Hill Park z widokiem na Kanadyjski Park Olimpijski i Kanadyjskie Rockies.

W Calgary jest około 8,000 ha (20,000 akra) parklandu dostępnego do użytku publicznego i rekreacji. Parki te obejmują Park Prowincji Fish Creek, Sanktuarium Inglewood Bird, Park Bowness, Park Edworthy, Park Konfederacji, Park Wyspy Prince'a, Park Nose Hill i Park Central Memorial Park. Park Nose Hill jest jednym z największych parków miejskich w Kanadzie o powierzchni 1 129 ha (2 790 akrów). Park został objęty planem rewitalizacji, który rozpoczął się w 2006 r. Jego system szlaku podlega obecnie rehabilitacji zgodnie z tym planem. Najstarszy park w Calgary, Central Memorial Park, pochodzi z 1911 roku. Podobnie jak w parku Nose Hill, rewitalizacja miała miejsce również w Central Memorial Park w latach 2008-2009 i została otwarta dla publiczności w 2010 r., przy jednoczesnym zachowaniu stylu wiktoriańskiego. System szlaku o długości 800 km (500 mi) łączy te parki i różne dzielnice. Calgary ma również wiele prywatnych klubów sportowych, w tym Glencoe Club i Calgary Winter Club.

Park Prowincji Fish Creek, położony w Calgary, jest drugim co do wielkości parkiem miejskim w Kanadzie.

W dużej mierze dzięki bliskości Gór Skalistych Calgary jest tradycyjnie popularnym miejscem uprawiania sportów zimowych. Od czasu organizacji zimowych igrzysk olimpijskich w 1988 r. miasto jest również domem dla wielu dużych obiektów sportowych zimowych, takich jak Kanadyjski Park Olimpijski (bobslejowy, luge, bieganie narciarskie, jazda na zjazdach, snowboarding i niektóre letnie sporty) oraz Olimpijski Owal (jazda na łyżwach i hokej). Obiekty te służą jako miejsca szkolenia podstawowego dla wielu sportowców konkurencyjnych. Kanadyjski Park Olimpijski służy również jako górski szlak rowerowy w miesiącach letnich.

Latem rzeka Bow jest bardzo popularna wśród rzek i rybaków. Golfing jest również niezwykle popularnym zajęciem dla Węgrów, a w regionie odbywa się wiele kursów. Century Downs Racetrack and Casino to 5 1/2 furgonetkowy tor koni położony na północ od miasta.

Calgary był gospodarzem odbywającego się w sierpniu Mistrzostw Świata w Narciarstwie Wodnym 2009, w klubie narciarskim Predator Bay Water Ski Club, około 40 km (25 mi) na południe od miasta.

W ramach szerszej bitwy o Albertę, miejskie drużyny sportowe cieszą się popularną rywalizacją ze swoimi odpowiednikami z Edmonton, zwłaszcza rywalizacjami pomiędzy Calgary Flames i Edmonton Oilers National Hockey League, a także z Calgary Stampeders i Edmonton Eskimos z Canadian Football League.

Scotiabank Saddledome to wielowymiarowa hala wewnętrzna, w której mieszka Calgary Flames z NHL oraz Calgary Roughnecks z NLL.

Stadion McMahon jest stadionem domowym dla stadionów CFL Calgary Stampeders i był stadionem olimpijskim na Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1988.

Calgary jest miastem rodzinnym rodziny zapaśników Hart i miejscem, gdzie rodzina Hart "Dungeon", gdzie patriarcha rodziny Hart, Stu Hart, wyszkolił wielu zawodowych zapaśników, w tym Superstar Billy Graham, Brian Pillman, British Bulldogs, Edge, Christian, Greg Valentine, Chris Jericho, Jushin Thunder Liger i wiele innych. Wśród stażystów znaleźli się również sami członkowie rodziny Hart, w tym członek WWE Hall of Fame i były mistrz WWE Bret Hart i jego brat, Król WWF 1994, Owen Hart.

W 1997 roku Calgary gościła World Police & Fire Games organizujące ponad 16 000 sportowców z całego świata.

Miasto jest centrum korporacyjnym, a wysoki odsetek pracowników jest zatrudniany w pracy na czarno. Wysoka koncentracja koncernów naftowo-gazowych doprowadziła do powstania w 1971 roku Postępowej Partii Konserwatywnej Petera Lougheda. Jednak wraz ze wzrostem populacji Calgary, podobnie jak różnorodność jej polityki.

Polityka miejska

Calgary Municipal Building jest siedzibą samorządu lokalnego w Calgary. Do budynku dołączony jest zabytkowy ratusz Calgary, zbudowany w 1911 roku.

City of Calgary jest korporacją gminną, której struktura rządowa obejmuje piętnaście członków Rady wybieranych co cztery lata. Rada składa się z wielkiego burmistrza i czternastu radnych reprezentujących regiony geograficzne miasta. Władza prawna, która rządzi jako "stworzenie prowincji", pochodzi z różnych regulacji i przepisów prawnych prawodawcy Alberty, których ustawa o rządzie gminy i karta miasta Calgary z 2018 r. przewidują wiele uprawnień i obowiązków dla miasta. Obecny burmistrz Naheed Nenshi został po raz pierwszy wybrany w wyborach samorządowych w 2010 r., a następnie ponownie wybrany w 2013 i 2017 r.

Trzy rady szkolne działają niezależnie od siebie w Calgary, w społeczeństwie, w odrębnych (katolickich) i frankofońskich systemach. Zarówno w radach publicznych, jak i w osobnych zarządach jest 7 wybranych powierników, z których każdy reprezentuje 2 z 14 członków. Rada Szkół jest uważana za część polityki miejskiej w Calgary, ponieważ są wybierane w tym samym czasie co Rada Miasta.

Polityka prowincji

W wyniku wyborów w 2019 r., Calgary reprezentowane są przez dwadzieścia sześć MLA, w tym dwadzieścia trzy Zjednoczone Partie Konserwatywne i trzy Nowe Demokratyczne Partie Alberty.

Polityka federalna

19 października 2015 r. Calgary wybrał dwóch pierwszych liberalnych parlamentarzystów federalnych od 1968 r., Darshan Kang na Calgary Skyview i Kent Hehr na Calgary Center. Pozostali posłowie są członkami Konserwatywnej Partii Kanady (CPC). Przed 2015 r. liberałowie wybrali tylko trzech posłów z Calgary ridings w całej ich historii - Manley Edwards (1940-1945), Harry Hays (1963-1965) i Pat Mahoney (1968-1972).

Federalną Jazdę Dziedzictwa Kalgary prowadził były premier i szef CPC Stephen Harper. Siedzibą tą był również Preston Manning, lider kanadyjskiej Partii Reform; był wtedy znany jako Calgary Southwest. Harper jest drugim premierem, który reprezentuje jazdę w Calgary; pierwszym był R. B. Bennett z Calgary West, który zajmował to stanowisko w latach 1930-1935. Joe Clark, były premier i były przywódca Postępowej Partii Konserwatywnej Kanady (również poprzednik CPC), w latach 2000-2004 prowadził w Calgary Centre drugą kadencję w Parlamencie.

Kanadyjska Partia Zielonych również weszła na drogę do Calgary, czego przykładem są wyniki wyborów federalnych w 2011 roku, w których uzyskała 7,7% głosów w całym mieście, z 4,7% w Calgary Północno-Wschodnim do 13,1% w Calgary Center-North.

Zbrodnia

Członkowie Policji Calgary na służbie w Rideau Park

W 2013 r. w obszarze metropolitalnym Calgary spisu ludności (CMA) wskaźnik ciężkości przestępczości wyniósł 60,4, czyli był niższy od średniej krajowej wynoszącej 68,7. Nieznaczna większość pozostałych CMA w Kanadzie miała indeksy stopnia ciężkości zbrodni większe niż 60,4 Calgary. Calgary miał szóste zabójstwa w 2013 roku o 24.

Wojskowy

Obecność armii kanadyjskiej jest częścią lokalnej gospodarki i kultury od wczesnych lat 20. wieku, zaczynając od przydzielenia chorągwi konia Strathcona. Po wielu nieudanych próbach utworzenia jednostki miasta, 103 Pułk (Calgary Rifles) został ostatecznie zatwierdzony 1 kwietnia 1910 roku. Kanadyjska Baza Sił Zbrojnych (CFB) Calgary została założona jako Barracks Currie i Barracks Harvie po II wojnie światowej. Baza pozostała najważniejszą instytucją Departamentu Obrony Narodowej (DND) w mieście do czasu jej likwidacji w 1998 r., kiedy większość jednostek przeniosła się do CFB Edmonton. Pomimo tego zamknięcia nadal istnieje wiele jednostek kanadyjskiej rezerwy sił, a jednostki kadetowe wykupione w całym mieście. Należą do nich: HMCS Tecumseh Naval Reserve Unit, The Own Calgary Regiment King, The Calgary Highlanders, z siedzibą w Mewata Armories, 746 Communication Squadron, 41 Canadian Brigade Group, z siedzibą w dawnej lokalizacji CFB Calgary, 14 (Calgary) Service Battalion, 15 (Edmonton) Field Ambulance Detachment Calgary, 14 (Edmonton) Wojskowy Platon Policyjny Calgary, 41 Oddział Wojskowy Inżynier Regiment Calgary (33 Inżynier Squadron), wraz z niewielkim oddziałem Regular Force Support. Od 2013 roku 746 Eskadra Komunikacyjna jest znana jako 41 Signals 3 Squadron. Kilka jednostek uzyskało wolność miasta.

Memoriał Żołnierzy Kalgary upamiętnia tych, którzy zginęli podczas wojny lub podczas służby za granicą. Wraz z tymi z jednostek stacjonujących obecnie w Calgary reprezentuje 10. batalion, CEF i 50. batalion, CEF kanadyjskich sił ekspedycyjnych.

Transport

Tranzyt publiczny i kolej lekka

CTrain jest systemem tranzytowym Calgary, który szczyci się drugim co do wielkości statkiem w Ameryce Północnej.

Calgary Transit świadczy usługi transportu publicznego w całym mieście autobusami i koleją lekką. System kolei lekkiej Calgary, znany jako CTrain, był jednym z pierwszych takich systemów w Ameryce Północnej (za Edmonton LRT). Składa się z dwóch linii (linii czerwonej i niebieskiej), 44 stacji i 58,2 km (36,2 mi) toru. Calgary LRT jest jednym z najbardziej ruchliwych na kontynencie przewożącym 270 000 pasażerów dziennie, a około połowa pracowników Calgary w centrum miasta zabiera tranzyt do pracy. CTrain jest również pierwszą i jedyną w Ameryce Północnej, która korzysta z 100% energii wytwarzanej ze źródeł odnawialnych, wytwarzanej przez energię wiatrową. Na początku 2020 roku rada miejska zatwierdziła budowę trzeciej linii kolejowej Calgary Green Line w miejskiej sieci szybkiego tranzytu. Będzie to pierwsza linia kolejowa w Calgary obsługująca pociągi niskopodłogowe i jest największym projektem robót publicznych w historii Calgary, około trzy i pół razy większym niż drugi co do wielkości projekt.

Porty lotnicze

Międzynarodowy Port Lotniczy Calgary jest bramą do Kanadyjskich Gór Skalistych.

Międzynarodowy Port Lotniczy Calgary (YYC), w północno-wschodniej części miasta, jest głównym węzłem transportowym i ładunkowym w większości środkowej i zachodniej Kanady. To czwarte najbardziej ruchome lotnisko w Kanadzie, obsługujące 18 mln pasażerów w 2019 r. Port lotniczy jest głównym punktem dostępu do Parku Narodowego Banff, położonego 90 minut na zachód i całego systemu Canadian Rocky Mountain Parks. Do miejsc niezatrzymanych należą miasta w całej Kanadzie, Stanach Zjednoczonych, Europie, Ameryce Środkowej i Azji. Port lotniczy Calgary/Springbank, jedenasty kanadyjski, jest zwolennikiem ogólnego ruchu lotniczego w Calgary International, a także bazą dla powietrznych samolotów strażackich.

Pieszy i rowery

Calgary ma największą sieć utwardzonej ścieżki w Ameryce Północnej

Alternatywą dla ponad 260 km (160 m) wspólnych rowerów na ulicach jest sieć dróg wielofunkcyjnych (rowerowych, pieszych, roletowych itp.) o długości ponad 935 km (581 m). Most Pokojowy zapewnia pieszym i rowerzystom dostęp do centrum od północnej strony rzeki Bow. Most znalazł się w rankingu 10 projektów architektonicznych w 2012 r. i wśród 10 czołowych przestrzeni publicznych w 2012 r.

Rowek

Sieć rowerów Calgary +15 to najszerszy na świecie system skywalkowy dla pieszych.

W latach 1960. Calgary zaczęła rozwijać szereg mostów dla pieszych łączących wiele budynków w centrum miasta. Obecnie mosty te łączą się między większością miejskich wież biurowych miasta i tworzą najszerszą na świecie sieć szlaków rowerowych (wzniesione mosty pieszych w budynkach), zwaną oficjalnie +15. System chroni pieszych przed ekstremalnymi zimowymi temperaturami w mieście. Nazwa ta wynika z faktu, że mosty znajdują się zwykle na wysokości 15 stóp (4,6 m) nad ziemią.

Drogi i autostrady

Calgary leży na rozdrożu autostrady 2 i autostrady transkanadyjskiej, czyniąc z niej ważny ośrodek dla tranzytu towarów przez Kanadę i wzdłuż korytarza CANAMEX. Stoney Trail tworzy prawie ukończoną obwodnicę wokół miasta, która zostanie w pełni ukończona w 2022 r., kiedy ostatni odcinek zostanie otwarty w zachodnim Calgary. Autostrady i drogi ekspresowe nazywane są głównie "trasami". Autostrada 2 o nazwie Deerfoot Trail jest główną trasą północ-południe przez Calgary i jedną z najbardziej ruchliwych autostrad w Kanadzie. Wiele sieci ulicznych Calgary znajduje się na siatce, gdzie drogi są policzone od alei biegnących na wschód - zachód i ulice biegnące na północ - południe. Do 1904 r. wymieniono ulice; po tej dacie wszystkim ulicom nadano numery promieniujące na zewnątrz od centrum miasta. Drogi w obszarach głównie mieszkalnych oraz autostrady i drogi ekspresowe nie są zasadniczo zgodne z siecią i zwykle nie są ponumerowane. Jednakże konwencja deweloperska i miejska w Calgary stanowi, że nienumerowane ulice w nowej społeczności mają taki sam prefiks nazwy jak sama społeczność.

Kolej

Obecność Calgary w kanadyjskiej linii kolejowej Pacific Railway (CPR) (w tym CPR Alyth Yard) sprawia, że miasto jest ważnym węzłem kolejowym transportu towarowego w całej prowincji. Obecnie nie ma międzymiastowej ani regionalnej kolei pasażerskiej obsługującej miasto. W czerwcu 2020 r. Kanadyjski Bank Infrastruktury podpisał protokół ustaleń z rządem Alberty w sprawie budowy linii kolejowej międzymiastowej o długości 130 km od centrum Calgary do Banff oraz linii ekspresowej od międzynarodowego portu lotniczego Calgary do centrum Calgary.

W latach 1955-1978 CPR obsługiwała transkontynentalną kolej pasażerską o nazwie Kanada, biegnącą między Toronto i Vancouver przez linię prostą CPR przez Calgary. W 1978 r. VIA Rail przejęła odpowiedzialność za kanadyjskie usługi kolejowe CPR. W następstwie kolejnej rundy głębokich cięć budżetowych dokonanych na Via Rail w dniu 15 stycznia 1990 r., VIA na stałe zaprzestała działalności Super Continental i przekierowała Kanadyjczyka wzdłuż trasy CN Super Continental, omijając Reginę i Calgary na rzecz Saskatoon i Edmonton. Od tamtej pory nie było międzymiastowego połączenia kolejowego do i z Calgary. Ale dwie nowe linie kolejowe-wycieczkowe otworzyły się w otwartym już ruchu CPR: Góry Skaliste i Royal Canadian Pacific. Ten ostatni nadal obsługuje połączenia kolejowe z Calgary, podczas gdy ten pierwszy zakończył swoje połączenia na zachód w Banff, dwie godziny na zachód.

Opieka zdrowotna

Ośrodki medyczne i szpitale

Ośrodek Medyczny Foothills znajduje się w Calgary i jest największym szpitalem w prowincji Alberta.

Calgary ma cztery główne dorosłe szpitale opieki ostrej i jedno główne miejsce opieki ostrej u dzieci: Szpital dziecięcy w Albercie, Centrum Medyczne w Foothills, Centrum Petera Lougheda, Szpital Generalny Rockyview i Ośrodek Zdrowia Południowej. Wszystkie są nadzorowane przez Calgary Zone of the Alberta Health Services, dawniej Calgary Health Region. Calgary jest również domem Centrum Onkologicznego im. Tomka Bakera (zlokalizowanego w Centrum Medycznym Foothills), Centrum Zdrowia Kobiet Grace, które zapewnia różnorodną opiekę, oraz Instytutu Cardiovascular Institute w Libin. Ponadto w Calgary działają ośrodki Sheldon M. Chumir (duża 24-godzinna klinika oceniająca) oraz centrum diagnostyki i leczenia dróg Richmond Road Diagnostic and Treatment Center (RRDTC), a także setki mniejszych klinik medycznych i stomatologicznych. Wydział Medycyny Uniwersytetu w Calgary współpracuje również z Alberta Health Services, badając nowotwory, choroby sercowo-naczyniowe, cukrzycę, urazy stawów, zapalenie stawów i genetykę. Szpital dziecięcy w Albercie, zbudowany w 2006 roku, zastąpił stary szpital dziecięcy.

Cztery największe szpitale Calgary mają łącznie ponad 2 100 łóżek i zatrudniają ponad 11 500 osób.

Pierwotny i wtórny

W roku szkolnym 2011-2012, 100 632 K-12 uczniów uczęszczało do 221 szkół w systemie szkół publicznych w języku angielskim, prowadzonym przez Radę Edukacji Calgary. Z innymi uczestnikami programów CBe-learning oraz Chinook Learning Service, całkowita liczba uczniów w systemie szkolnym wynosi 104 182. Kolejne 43 000 uczęszcza do około 95 szkół w osobnym języku angielskim, Calgary Katolicki Okręg Szkoły. Znacznie mniejsza wspólnota francuskojęzyczna ma własną francuską radę szkół językowych (region edukacji południowego frankofonii nr 4), która ma również siedzibę w Calgary, ale służy większej dzielnicy regionalnej. W mieście jest też kilka publicznych szkół czarterowych. Calgary ma wiele unikalnych szkół, w tym pierwszą w kraju szkołę średnią zaprojektowaną wyłącznie dla sportowców o charakterze olimpijskim, National Sport School. Calgary jest również domem wielu prywatnych szkół, w tym Mountain View Academy, Rundle College, Rundle Academy, Clear Water Academy, Calgary French and International School, Chinook Winds Adwenst Academy, Webber Academy, Delta West Academy, Masters Academy, Calgary Islamic School, Menno Simons Christian School, West Island College, Edge School, Calgary Christian School, Heritage Christian Academy i Bearspaw Christian School.

Calgary jest też domem największej liceum publicznego w Zachodniej Kanadzie, liceum Lord Beaverbrook, gdzie 2.241 uczniów uczęszczało na rok szkolny 2005-2006. Obecnie populacja studentów lorda Beaverbrooka wynosi 1 812 uczniów (wrzesień 2012 r.), a kilka innych szkół jest równie dużych; Liceum Western Canada z 2.035 studentami (2009) i liceum Sir Winston Churchill z 1.983 studentami (2009).

Podrugorzędne

Środowisko energetyczne Kompleks uczenia eksperymentalnego na Uniwersytecie w Calgary.

Finansowany ze środków publicznych Uniwersytet Calgary (U of C) jest największym ośrodkiem przyznającym stopnie naukowe w Calgary, w którym w 2011 r. wzięło udział 28.464 studentów. Mount Royal University, z 13.000 studentami, przyznaje dyplomy w wielu dziedzinach. SAIT Polytechnic, liczący ponad 14 000 studentów, zapewnia wykształcenie politechniczne i praktyczne, przyznając świadectwa, dyplomy i stopnie stosowane. Uniwersytet Athabaska zapewnia programy kształcenia na odległość. Zarówno SAIT, jak i Uniwersytet w Calgary mają na swoich kampusach stacje kolei lekkich CTrain.

Inne finansowane ze środków publicznych placówki pomaturalne z siedzibą w Calgary to Uniwersytet Artystyczny w Albercie, Ambrose University College (powiązany z Sojuszem Chrześcijańskim i Misjonarskim oraz Kościołem Nazareńskim), Bow Valley College oraz Uniwersytet St. Mary. W Calgary są również kampusy finansowane ze środków publicznych przez Uniwersytet Athabaska, Północny Instytut Technologii Alberty (NAIT) oraz Uniwersytet w Lethbridge.

W mieście znajduje się kilka niezależnych instytucji prywatnych. Obejmuje to Reeves College, MaKami College, Robertson College, Columbia College, Alberta Bible College i CDI College.

Dzienne gazety Calgary obejmują Calgary Herald, Calgary Sun i StarMetro.

Calgary jest szóstym co do wielkości rynkiem telewizyjnym w Kanadzie. Do stacji nadawczych obsługujących Calgary należą: CICT 2 (Global), CFCN 4 (CTV), CKAL 5 (City), CBRT 9 (CBC), CKCS 32 (YesTV) oraz CJCO 38 (Omni). Programowanie partnerskie w sieci ze Stanów Zjednoczonych pochodzi ze Spokane w Waszyngtonie.

Istnieje wiele różnych stacji radiowych, w tym stacja dla Pierwszej Narodów i azjatyckiej społeczności kanadyjskiej.

Miasto Calgary utrzymuje programy rozwoju handlu, partnerstwa kulturalne i edukacyjne w ramach umów partnerskich z sześcioma miastami:

Calgary jest jednym z dziewięciu miast kanadyjskich, z 98 miast na świecie, czyli w organizacji New York City Global Partners, Inc., która powstała w 2006 r. w ramach programu Sister City of New York, Inc.